مطالعه ی ساختار اجتماعات اسفنج ها با تاکید بر تخمین تولید ثانویه در سازه های مصنوعی هندیجان

این تحقیق با هدف شناسایی و بررسی تراکم، پراکنش و برآورد میزان تولید در گونه های مختلف اسفنج در منطقه ی استقرار سازه های مصنوعی واقع در سواحل بحرکان، استان خوزستان، در طی چهار فصل از بهار 1388 تا اواخر زمستان 1388 انجام پذیرفت. نمونه برداری با کمک غواص در عمق 12 متری به صورت تصادفی با انداختن کوادرات cm 25×25 انجام شد. در مجموع 4 ایستگاه برای نمونه برداری در نظر گرفته شد ، یک ایستگاه در محل سازه های قدیمی(d) و سه ایستگاه در محل سازه های جدیدتر (a، b و c) انتخاب شد. پس از آن میزان توده ی زنده، درصد پوشش، میزان تولید و شاخص های اکولوژیک در گونه ها محاسبه شد. نتایج حاصل از این بررسی ها، شناسایی 10 گونه بود که این گونه ها به 1 رده، 8 خانواده و 8 جنس تعلق داشتند. در میان گونه های شناسایی شده گونه ی c. nucula بیشترین درصد پوشش و گونه های c. mima، h. oculata کم ترین درصد پوشش را دارا بودند. نتایج آنالیز pca بیانگر تفاوت ایستگاه ها از لحاظ میزان درصد پوشش گونه های مختلف اسفنج ها در فصول و ایستگاه های مختلف نمونه برداری بود. به طور کلی کلنی های اسفنج در فصول سرد سال (پاییز و زمستان) بیشترین و در فصول گرم سال (بهار و تابستان) ازکم ترین میزان توده ی زنده برخوردار بودند. فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دماc° ، شوری (psu) و کدورت در فصول مختلف اندازه گیری شد و ارتباط آنها با میزان توده ی زنده در اسفنج ها مورد بررسی قرار گرفت، این بررسی ها نشان داد که با افزایش شوری در فصول سرد سال میزان توده ی زنده در اسفنج ها افزایش و با کاهش شوری در فصول گرم سال از میزان توده ی زنده در اسفنج ها کاسته می گردد. نتایج حاصل از شاخص های اکولوژیک نشان داد، بین شاخص های اکولوژیک گونه های اسفنج در ایستگاه ها و فصول مختلف سال اختلاف معنی داری وجود ندارد (p>0.05). در مجموع بیشترین میزان تنوع گونه ای در فصل زمستان و در ایستگاه d ثبت گردید. نتایج حاصل از بر آورد میزان تولید سالانه در کلیه ی گونه ها برابر با gafdmm-2yr-1 393/117و نسبت p/b در بیشتر گونه ها کم تر از 1 محاسبه گردید.